කළු කපුටු හිත
කපුටෙක් පැන්නා ගිරවෙක් නැති කූඩුවට
පැටවුන්ට තේරුණේ ටික කලක් යනකොට
මාලගිරා තටු නෑ කපුටගෙ රුවට
දුක දලූ දැම්මා හැම රෑකම බක්මහට
ගිරවගෙ වගේ ලස්සන කපුටට කොහෙද
සුවඳ පලවැලත් නෑ කුණු ගඳ මිසක
ගිරවිට කාක්කා මැණිකකි මඩගොඩට
අම්මේ කියාදෙනව ද මට ඉගිළෙන්ට
ඇහැක් කොනිත්තා ඇද වැටෙනා කඳුළු
බරක් ගෙනාවේ පපුවට විතරමලූ
මාල ගිරව් බැන්දත් කරවට පබළු
දුක ඉහිලූවේ හැමදාමත් පිනි කැකුළු
පැටව් ගිලගන්න නයි, ගැරඬියන් ආ රැයක
තුවක්කුව වගෙයි වෙඩි තිබ්බෙ උල් කරපු හොට
කණාමැදිරිත් බයයි ඇස් විසිකරපු ගින්දරට
කළු වුණත් කොයිතරම් සුන්දර ද කපුටු හිත
යනූෂා ලක්මාලි